Muziek

Level 42 leeft!

‘We speelden ooit in Duitsland toen een netjes ingepakt doosje het podium op werd gegooid. Ik nam het de set mee naar de kleedkamer, maakte het lintje los. Er zat een ander doosje in, met een briefje: “Mijn liefste Mark. Voor jou zou ik mijn ogen willen geven.” Ik opende het tweede doosje, lagen er twee ogen in. Echte ogen, ze staarden me zo aan. De rillingen liepen over mijn rug! Dat iemand zoiets bedenkt. En het vervolgens ook nog eens uitvoert… Dan ben je behoorlijk ziek!’

Als je bekend bent, maak je vreemde dingen mee. En in de jaren tachtig was bassist/zanger Mark King een ware popster. Maar liefst zestien keer stond hij met zijn band Level 42 in de Nederlandse top 40. De nummer 1-positie bleef weliswaar net buiten bereik, maar Lessons In Love, Hot Water en Running In The Family haalden wel degelijk het erepodium. In een tijdperk dat werd gedomineerd door de alles overweldigende synthesizerdreunen van Stock, Aitken & Waterman was dat voor een band beslist geen gemakkelijke opgave!

Tegenwind

Level 42 had nog een paar zaken tegen. De groep kwam van het Britse eiland Wight en speelde jazzfunk. Een muzieksoort die nog net niet dood was, maar op zijn minst raar rook. Het genre werd geassocieerd met de jaren zeventig, waar de punk- en new wave-generatie die de boventoon voerde stevig tegen ageerde. Als ware eilandbewoners lieten de leden van Level 42 die tegenwind langs zich afglijden. Bovendien wisten ze knappe ritmische en harmonische wendingen te koppelen aan pakkende zangmelodieën en zo een publiek te bereiken dat eigenlijk niet al te zeer in die muzikale krachtpatserij was geïnteresseerd.

Inmiddels zijn we vijfendertig jaar verder. De band is die periode niet zonder kleerscheuren doorgekomen. Medeoprichters Phil en Boon Gould, respectievelijk de drummer en gitarist, haakten als eersten af en in 1994 legden ook de opvolgers van hun opvolgers er het bijltje bij neer. Na enkele weinig succesvolle soloplaten van Mark King kroop het bloed blijkbaar toch waar het niet gaan kon. Sinds 2006 weet hij toetsenman Mike Lindup weer trouw aan zijn zijde. Hierdoor is de karakteristieke samenzang terug.

Natuurlijk metronoom

Hulp uit onverwachte hoek komt er van Marks jongere broertje Nathan. Hij profileert zich niet alleen als een uitstekende gitarist, maar sluit vocaal naadloos aan bij Lindups hoge stem. Bovendien weet de band zich sinds 2010 gesterkt door de fenomenale drummer Pete Ray Biggin, die eerder bij Robbie Williams en Amy Winehouse in actie kwam. Met zijn hi hat pedaal als natuurlijke metronoom houdt hij er onverbiddelijk de vaart in. Hij swingt als een trein en stuwt als Red Hot Chili Pepper Chad Smith, terwijl hij allerlei breaks en accenten ten beste geeft. Tot slot is Level 42 tijdens deze tournee, waarvan het Nederlandse deel wordt afgetrapt in een vrijwel uitverkochte Groningse Oosterpoort, uitgebreid met een driehoofdige blazerssectie. Door hun bijdragen krijgt de band extra diepgang en, als slagroom op de taart, een aantal aanstekelijke visuele elementen.

Muzikaal blijkt Level 42 op geen enkel terrein slijtageplekken te vertonen. Sterker nog: deze bezetting behoort tot de beste die ze ooit hebben gehad. In een nimmer aflatend tempo slaagt de band er nog altijd in om moeilijke muziek te laten klinken alsof het de simpelste zaak van de wereld is. ‘Waar staat geschreven dat je niet commercieel zou zijn wanneer je goed kunt spelen?’, sprak Mark King in de jaren tachtig al. ‘Ik ben ervan overtuigd dat Miles Davis zijn rechterarm had willen geven voor een hitsingle. Waarom denk je dat hij nummers van Cyndi Lauper heeft gecoverd? Elke muzikant wil gehoord worden. En liefst door zoveel mogelijk mensen.’

Zorg ervoor dat je een van die mensen bent! Tickets voor Level 42 bestel je hier.