Muziek
Het geluk van de fotograaf
Er zijn van die zaken waar popfotografen heel blij van worden. Zoals een goeie plek dichtbij het podium waardoor je een artiest het best kan volgen (bij voorkeur nog toegang op het podium maar dat is heel uitzonderlijk en vaak voorbehouden aan fotografen die meereizen met een band). Ook heel prettig; een charismatische frontman of rondspringende gitaristen die steeds nieuwe beelden opleveren. Net als de tijd krijgen om de beste beelden van een optreden te maken (de ijzeren regel bij onze vorm van fotografie is: three songs, no flash, oftewel, binnen de eerste drie nummers moet je de beelden maken en dan wegwezen). En bij voorkeur een combinatie van deze drie!
Vrijdagavond in de Heineken Music Hall had ik zo’n avond. Het derde concert op rij dat de Editors gaven in Amsterdam. Dit jaar is hun vijfde cd In Dream uitgekomen en gelukkig gaat er dan weer getoerd worden. In oktober gaven ze al een klein voorproefje voor 700 bezoekers in het Paard in Den Haag. Ditmaal waren 3 keer 6000 fans getuige van een band op dreef. Zonder hun inmiddels vaste gitarist trouwens, die verwacht een kindje en heeft vrij gekregen van de band.
Sinds het optreden dat de Editors bijna twee jaar geleden in de Ziggo Dome gaven weten we dat het ook een band is die grote stadion-effecten als vlammen en vuurwerk niet schuwt. Bij de groots klinkende nummers als Sugar en Papillon is dat ook prima op zijn plaats. Tegelijkertijd schuwt de band ook de intimiteit niet. Het concert begint met No Harm, de opener van de nieuwe plaat; geen knaller maar wel sfeerbepalend. Zanger Tom Smith gaat met een solo-uitvoering van Smokers Outside The Hospital Door met de billen bloot voor de zaal staan.
Tom Smith zit trouwens ook behoorlijk lekker in zijn vel en stem. Waar het optreden in Den Haag nog bijna niet doorging vanwege ziekte van de man, is daar vanavond niets van te merken. Het blijft een feest om deze band te fotograferen. Zijn expressie en bewegingen zijn fascinerend.
Het vervelende aan de ijzeren regel is meestal dat je als fotograaf weg moet als een band pas op gang begint te komen. Naarmate je meer naar het einde toekomt, wordt er meer uitgepakt met licht en effecten, er komt zweet op het voorhoofd, de band raakt meer in zijn eigen trance, kortom de beelden gaan meer leven. Gelukkig heb ik vanavond het hele concert de tijd. Naarmate de avond in de HMH vordert, schiet ik steeds betere beelden. Voorzichtig manoeuvrerend tussen de confettikanonnen, vuurwerk, vlammenwerpers en videocamera’s kom ik tot aan de rand van het podium, soms tot op een halve meter van de zanger. Het is dan ook niet verwonderlijk dat ik meer dan gemiddeld veel prachtige (vind ik zelf) foto’s over heb gehouden aan de avond.
Editors – 4, 5, 6 november – Heineken Music Hall
Setlist | Meer foto’s
