Muziek
Review
Girls like Hayley Kiyoko in de Melkweg Amsterdam
Curious naar gisteravond? Check de foto's.
De oude zaal van de Melkweg is meer dan vol als ik om 20.30 uur binnenkom. Ik dacht ruim op tijd te zijn – Hayley Kiyoko begint tenslotte om 21:00 uur – maar niets is minder waar. Ik moet me echt door een menigte heen wurmen om nog een beetje vooraan te komen. Eenmaal rechts van het podium aangekomen kijk ik om me heen. Ik realiseer me dat ik letterlijk de enige man van middelbare leeftijd ben in een zaal die voor 95% gevuld is met meiden tussen de 16 en 24 jaar.
Bovendien steek ik ook nog eens twee koppen boven de meeste mensen in de zaal uit. Vooraan bij het podium komen geef ik dan ook maar op. Twee beveiligers vooraan bij de stage krijgen echter wanhopige reacties over zich heen: “Je gaat toch niet hier voor me staan! Ik ben al een dag aan het wachten op Hayley!” Zelfs aan de zijkant van het podium word al gevraagd of ik niet naar achteren kan, omdat ik het zicht blokkeer. Ik probeer mijn achterbuurvrouwen uit te leggen dat ik slechts een paar foto’s moet maken en maar voor heel kort, daarna ben ik weer weg. Het wordt geaccepteerd, maar niet van harte…
Vlak voor de show begint roept er iemand keihard door de zaal: “Scream if you’re a lesbian!” en dan wordt Them Changes van Thundercat ingestart. Het signaal dat de show gaat beginnen.
Anders dan bij vergelijkbare artiesten uit dit genre, staat er een echte band op het podium en ontbreken de dansers die ik zo vaak zie bij shows als deze. Hayley zelf komt op in een stoere Harley Davidson motorlook. Meteen gaan er honderden mobieltjes de lucht in die vanaf het begin alles vastleggen. Sommigen zullen de hele show niet meer naar beneden gaan.
Het tweede nummer is al meteen What I Need, het nummer dat ze samen met Kehlani maakte en een grote hit werd. Het wordt gevolgd door Girls like Girls, het themanummer van de avond. Terwijl de regenboogvlaggetjes vrolijk heen en weer zwaaien in de zaal worden alle nummers woord voor woord meegezongen.
Zoals gebruikelijk bij haar shows worden er bh’s het podium op geslingerd. Dankbaar worden ze in ontvangst genomen door Hayley, die verrast constateert dat één exemplaar een wel heel mooi kanten kledingstuk is.
In eerste instantie zou dit concert in de veel kleinere Sugarfactory plaatsvinden, maar die bleek al snel te klein. De 700 kaarten voor Melkweg waren binnen no-time uitverkocht. Gelukkig komt Hayley op 19 februari terug voor een concert in Paradiso, maar het zou mij niet verbazen als ze volgend jaar de stap naar de echt grote zalen van Nederland gaat maken.
Hayley Kiyoko is namelijk een ster. Een idool. Voor de meiden/vrouwen hier in de zaal is ze een rolmodel die je kunt geloven en vertrouwen. Die zich uitspreekt over de issues waar ze zelf mee geworsteld heeft. Die openlijk uitkomt voor haar voorkeuren en daar ook voor staat. Ik kan me voorstellen dat voor jonge vrouwen die zichzelf en het leven aan het ontdekken zijn Hayley Kiyoko een zeer aansprekend voorbeeld is. Hayley heeft dit jaar omgedoopt tot 20GAYteen, oftewel 2018, maar dan vanuit een ander perspectief. Haar fans gaan zelfs zo ver dat ze haar hun Lesbian Jesus noemen. Op internet wemelt het van de berichten dat Hayley en haar muziek jonge vrouwen de durf geeft om zich naar buiten toe te laten zien zoals ze zich van binnen voelen.
Hier in de Melkweg wordt dat gevierd. Dat je jezelf kunt zijn en met iedereen die dat ook zo voelt een enorm saamhorigheidsgevoel creëert. Hayley Kiyoko is een idool in de ware zin van het woord. Niet alleen omdat ze catchy nummers maakt. Niet omdat ze zes verschillende instrumenten bespeeld. Niet omdat ze kekke videoclips maakt. Maar omdat ze zichzelf durft te zijn, niet bang is voor haar kwetsbaarheden en daarmee een rolmodel voor velen is. Ze laat zien waar muziek voor is uitgevonden.
