Festival
Pinkpop 2017. 3-5 juni Landgraaf.
Er is het afgelopen weekend veel gesproken over Pinkpop. Het langst bestaande festival in Nederland doet er blijkbaar nog zoveel toe dat we er in ieder geval iets van moeten vinden. En zoals altijd staan de beste stuurlui aan wal.
Er is het afgelopen weekend veel gesproken over Pinkpop.
Het zou niet spannend genoeg zijn geweest, Justin Bieber’s show werd voluit afgekraakt in de media, er waren te weinig kaarten verkocht. Iedereen heeft er wel een mening over.
En dat is prima, want dat geeft nog steeds aan dat Pinkpop bijna nationaal cultureel erfgoed is.
Het langst bestaande festival in Nederland doet er blijkbaar nog zoveel toe dat we er in ieder geval iets van moeten vinden.
En zoals altijd staan de beste stuurlui aan wal.
Vooraf werd er nogal heftig gereageerd op de komst van Justin Bieber naar Pinkpop. Een omhooggevallen tienerster op een rockfestival, dat kan helemaal niet.
Raar maar waar verkoopt de eerste dag, waar Bieber en Martin Garrix de afsluiter van zijn, als enige dag helemaal uit.
Zo’n slechte keuze was dat dus niet. De komst van Bieber leidt wellicht juist tot een nieuwe generatie sterren en headliners die festivals als Pinkpop in leven houdt. Want dit jaar is ook gebleken dat veteranen als Green Day en Kings of Leon niet meer de sure shots zijn die het ooit waren.
Er was ook een terechte plek op de programmering voor Guus Meeuwis. De meezing popmuziek ging er op de zonnige maandagmiddag prima in. Het grootste deel van de 45 duizend bezoekers verzamelden zich voor het hoofdpodium.
Het was trouwens niet de eerste keer dat Guus op Pinkpop was. Als enorme fan van Bruce Springsteen stond ie in 2012 nog voor het podium.
Er waren meer Nederlandse bands die het goed deden op Pinkpop. Chef’Special speelden een overtuigende set.
Kensington zo mogelijk nog meer. Zozeer zelfs dat de site 3voor12 zich afvroeg of de Utrechtse band niet beter een headliner op één van de andere dagen had moeten zijn.
Broederliefde had geen enkele moeite met Pinkpop. Tot aan de geluidstorens in het veld werd meegedanst.
In de kleinere Brightlands tent speelden My Baby een groovy dansbare set en later die dag lieten de metalheads van The Charm The Fury de tent kolken.
Wie van harde gitaren houdt komt op Pinkpop normaal gesproken wel aan zijn of haar trekken. Vanaf dag 2 komt dit genre langzaam op gang. Undeclinable Ambuscade trapt af in het kleinste podium, stage 4. Het Schotse Biffy Clyro palmt de 3FM Stage compleet in met hun waanzinnig dynamische show.
De oude punkrock band Rancid is een goede opmaat naar de afsluiter van dag 2, Green Day.
Wat je er ook van vindt, vermakelijk is Green Day wel. De band was trouwens opmerkelijk goed in vorm en voor het aanstekelijke enthousiasme van zanger Billy Joe Armstrong is niemand ongevoelig. De band gaat er twee uur lang vol voor. Inclusief karaoke, stagediven, verkleedpartijen en wat al niet meer. Tel daar de grote bak met hits bij op die de band in de afgelopen 30 jaar heeft gemaakt en succes gegarandeerd. Jan Smeets verkoopt er misschien niet zijn festival op uit maar voor wie er was is dit een heerlijk einde.
De echte hoogtepunten in het hardere werk lagen op dag 3. De supergroep Prophets of Rage met leden van Cypress Hill, Public Enemy en Rage Against The Machine lieten het veld trillen.
En System Of A Down bewezen dat ze nog steeds een metal grootheid zijn.
Pinkpop is een festival met gevestigde namen. En die kunnen soms een beetje tegenvallen maar zeker ook meevallen. Ik had een hoogtepunt bij de zanger van The Verve, Richard Ashcroft die verrassend goed bij stem was en heel goed optreden neerzette.
Nog zo’n Britpop veteraan: Liam Gallagher. Een dag eerder nog op het podium in Manchester bij het One Love benefiet concert. Liam ging er met gestrekt been in en bewijst nog steeds te beschikken over een geweldige stem.
Grootste verrassing voor mij was Sean Paul die met zijn dancehall Pinkpop tot een tropisch carnaval omtoverde.
De laatste band op Pinkpop 2017 is Kings Of Leon. Op papier een band die het waardig is een festival af te sluiten. Ze hebben de klassiekers. Ze hebben een bak licht en videoschermen die een headliner wenst. Toch gaat het concert een beetje als een nachtkaars uit. Toegegeven Sex on Fire en Use Somebody blijven enorme krakers maar anders dan een band die plichtmatig een show geeft lijkt het niet te gaan.
En is dat erg? Welnee. Voor wie op Pinkpop is geweest was er meer dan genoeg om van te genieten. En dat bands mee kunnen vallen is mooi meegenomen. Dat ze soms kunnen tegenvallen hoort daar ook bij. Hebben we weer wat om over te praten.
