Familie
Wij zijn kapotgegaan op Fields of Joy Festival
Daar sta je dan, in de rij voor de eerste editie van Fields of Joy Festival in Oldenzaal, tussen de hoge bomen, tussen gezellige mensen. Ticket in de hand en benieuwd naar wat er komen gaat vandaag. Geen idee wat te verwachten, maar de line-up belooft veel goeds. Eenmaal bij de ingang aangekomen lopen we tussen de bomen door naar een open vlakte met vijvers en glooiende grasweides. Mooi hoor. Als je over het water kijkt zie je in de verte de toppen van de tenten boven de bomen uitkomen. Wat een plaatje!
We zitten op het strand, aan het water, zwaar te genieten van het mooie weer. Voetjes in het zand en meer dan tevreden. We wilden op tijd zijn voor Makebelieve, dus we zijn vanaf de ingang in één keer doorgelopen naar het hoofdpodium. We hebben de jaren ’70 en ’80 stage, de technotent en de hiphoptent even links laten liggen, daar zouden we later wel heen gaan (al hebben we wel even bij de breakdance battles gekeken in de hiphoptent, die lui waren ziek goed). Het podium is echt tof aangekleed, in een oude goudmijnstijl (niet zo gek ook… Goudmijn is de naam van de stage). Er zijn twee podia naast elkaar, eentje voor de gevestigde orde en eentje voor talentvolle bands. Die wisselen elkaar af, dus je hebt geen stiltes tussen de optredens door. Dat hebben ze echt goed aangepakt! Maar genoeg gezeten, Causes moet zo spelen.
Etenstijd! Causes heeft de verwachtingen ruimschoots overtroffen, maar je krijgt wel honger van al dat dansen en drinken. Dus op naar de Eethoek. Daar lijken, even gauw geteld, zo’n 20 foodtrucks te staan. Keuze genoeg dus. Het ziet er allemaal heerlijk uit, maar de wentelteefjes hebben gewonnen. Oma’s teefje, lekker hoor hahaha!
Het is sowieso het festival van de keuzes, want elke area heeft op elk moment wel wat te bieden. Kon je jezelf maar opsplitsen. Maar vooral de basis is goed: de line-up. Hiermee komt het festival zijn belofte helemaal na.
Inmiddels zijn we in een boot beland. Een boot met muziek en hele gezellige mensen, met zijn allen zijn we onderweg naar het singer/songwriter eiland. De boot is meer een veerdienst, als wij uit de boot stappen beginnen de bezoekers van het eiland aan hun reis terug naar het vaste land. Op het eiland zitten de mensen relaxt op de grond. Jammer voor die mensen die net vetrokken zijn, want we vallen met onze neus in de boter: Postman speelt een onaangekondigd akoestisch setje.
En voor je het weet loop je over een smal bospaadje naar een verscholen area: de Boomhut. Het stond wel op de plattegrond aangegeven, maar het was alsnog goed zoeken. Vanuit het niets komen we in een open ruimte in het bos. En ja hoor, daar stond de Dj te draaien, in een boomhut! Het is een dag vol verassingen. We doen nog een klein dansje voordat we de technotent in duiken voor Derrick May. Ook al zo’n held.
De lucht wordt langzaam oranje, rood en paars en de zon zakt achter de bomen. Voordat we naar Jett Rebel gaan kijken doen we nog een rondje over het terrein. De sfeer is geweldig, echt iedereen lijkt het naar zijn zin te hebben. Eén van de Jungle Brothers staat nog steeds uit zijn dak te gaan bij de Dj bij de Eethoek. Na zijn optreden in de hiphoptent is ‘ie daar niet meer weg te slaan. En dat is alweer een halve dag geleden. Overal zie je mensen chillen. Wat een feestje!
Wederom een lastige keuze. Sluiten we af met Snap bij de jaren ’70, ’80 en ’90 stage of wordt het Kensington? Het is Kensington geworden, en wat hebben ze geknald, en wat zijn wij kapotgegaan. Aan al het goede komt een eind, we gaan naar huis. Het was de eerste editie van Fields of Joy Festival, maar voor ons zeker niet de laatste. Wat. Een. Topsfeer.
Volgend jaar (zaterdag 16 juli) zijn we er gewoon weer bij.
Voor nu nog even nagenieten met de aftermovie.
Kaartverkoop voor de 2016 editie is inmiddels begonnen en over een paar weken komen waarschijnlijk de eerste namen van de line-up door. Volg Fields of Joy op Twitter voor het laatste nieuws @FieldsofJoyFOJ
Fields of Joy Festival
15 & 16 juli 2016
Hulsbeek
Geschreven door: Britt
