Festival
North Sea Jazz | This world was made for all men
Het zal niemand ontgaan zijn dat afgelopen weekend het North Sea Jazz festival plaatsvond. Voor het 40ste jaar inmiddels.
In dit tijdperk is het uitgegroeid tot een festival dat internationaal in hoog aanzien staat, met zusteredities in Curacao en Hongkong. In Nederland behoort North Sea Jazz al jaren tot de grootste festivals.
Met het groter worden kwam ook de verbreding. Nog steeds voert jazz de boventoon maar het is ook een vlag geworden die de lading allang niet meer dekt. Artiesten als Paolo Nutini, Lionel Richie en Emeli Sande vind je in geen enkele platenzaak of webwinkel in de afdeling jazz. Is dat erg, nee natuurlijk niet. Genieten van muziek is niet gebonden aan labels.
Het North Sea Jazz festival is zo groot, met op 13 podia muziek van wereldklasse, dat iedere bezoeker zijn eigen festival kan samenstellen. Of je nu avondje roots, swing, funk, soul, hiphop, jazz, pop of zelfs electro zoekt, het is allemaal voorhanden. Combineer deze mix van stijlen met een internationaal gerenommeerde line-up en met een zeer diverse mix van bezoekers en je krijgt een soort mini Verenigde Naties in Ahoy Rotterdam. Allen welkom geheten door burgemeester Ahmed Aboutaleb. Die nota bene zelf de tickets scande.
Ikzelf heb de poproute doorlopen op het festival. Een paar persoonlijke hoogtepunten:
Typhoon – ik heb werkelijk nog nooit een niet zo goed optreden van hem en zijn titanenband gezien, voor Nederlandse muzikanten is North Sea Jazz toch ook bijzondere plek om te staan – Mary J. Blige, D’ Angelo, Alabama Shakes, Curtis Harding, Emeli Sande, Leon Bridges en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Nog zo’n vreemde eend in de bijt: Jett Rebel. Wat heeft die te zoeken op het North Sea Jazz festival? Meer dan je op papier zou denken. Zonder uitzondering komen hij en zijn band al jaren als bezoeker op het festival. Zo stond zanger Jelte Tuinstra verleden jaar volledig uit zijn pan te gaan bij de blue eyed soul van Hall & Oates.
In 2014 speelde Jett Rebel voor het eerst op Pinkpop en nodigde daar Larry Graham bij uit. Inmiddels zijn ze dikke vrienden geworden. Toen Chaka Khan dit jaar haar set onverhoopt moest afbreken vanwege een keelontsteking stond Jelte meteen klaar om met haar band Tell Me Something Good van Rufus & Chaka Khan te spelen. Zonder repetitie. Als je zo’n muzikant bent, dan hoor je thuis op het North Sea Jazz festival.
Aan het einde van zijn eigen set op zaterdag speelde hij drie nummers van Songs In The Key Of Life, het meesterwerk van Stevie Wonder, een vaak geziene gast op North Sea Jazz. Jelte had natuurlijk kunnen kiezen voor publiekskrakers als I Wish of Sir Duke. Maar in plaats daarvan koos ‘ie voor minder bekende tracks van het album zoals Black Man. Omdat de boodschap van dat nummer (helaas) nog steeds zeer actueel is. Buiten North Sea Jazz dan. Want binnen het festival loopt de hele wereld door elkaar en geniet met elkaar van muziek.
