Pinkpop | 12, 13, 14 juni 2015

Afb-1

Ik heb het dit jaar niet droog gehouden tijdens Pinkpop.
En dat heeft niets te maken met de grote buien op de vrijdag of met alcoholgebruik in het weekend. De tranen rolden over mijn wangen tijdens Angels van Robbie Williams.

Wat? Ja echt. Angels van Robbie Williams. Ik heb recent geen naasten verloren en voor zover ik weet is er ook geen sprake van een midlife crisis of burn-out maar het gebeurde echt. Blijkbaar ben ik gevoelig voor 65.000 mensen die keihard staan mee te zingen met hetzelfde nummer. Ieder waarschijnlijk om zijn of haar eigen reden.

Als er iets is wat Pinkpop keer op keer bewijst dan is het dat er ruimte en toekomst is voor grootschalige festivals. Natuurlijk, kleinere festival zijn er in grote getalen en ze hebben hun eigen charme. Niet iedereen wil met zoveel mensen op een veld staan en naar hetzelfde kijken. Maar als je daar dan wel staat en echt het hele veld, van rocker tot Pharrell meisje, staat tegelijk in hetzelfde moment, dan is dat toch, tsja, emotioneel.

Pinkpop begint meer en meer te lijken op het Nederlands elftal. We weten het allemaal beter als het gaat om de programmering van het festival, het verlies van een sterspeler wordt massaal gevoeld (ik ga niets meer zeggen over de Foo Fighters behalve dat ze het waarschijnlijk in 2016 gaan goedmaken) en de ontroering en opwinding die past bij de goal van Van Persie tegen Spanje zat voor mij in dat ene nummer van Robbie.

Afb-5

Robbie was de veteraan die opgesteld werd. Voorafgaand aan het festival was er de twijfel. Want wat heeft een artiest op leeftijd nog te zoeken op Pinkpop. Zelfs zijn hits kun je niet meer vers noemen. Maar na afloop van zijn wedstrijd was vriend en vijand het er over eens. Robbie kwam, entertainde en overwon. Binnen twee uur ging zijn status van potentieel uitgerangeerd naar relevant.

Ook dat maakt Pinkpop nog steeds waar. Niet alleen is het een eer om er te mogen spelen, het kan je carrière ook een boost geven. Kijk naar een debutant, John Coffey.

Je moet onder een steen hebben gelegen de afgelopen dagen om hét moment van Pinkpop te hebben gemist. Het moment dat zanger David Achter de Molen een gegooid biertje vangt en leegdrinkt. Lucky? Jazeker.

Afb-3a

Afb-3

Maar de band heeft wel op eigen kracht een mooie plek in het programma verdiend. En dit verhaal katapulteert de band tot wereldnieuws! Ben wel benieuwd naar hoeveel bier David naar zich toegeworpen krijgt op het volgende festival.

Afb-6

Andere winnaars van Pinkpop: Triggerfinger. Binnen een dag opgesteld en overtuigend. Anouk, Oscar & The Wolf, Typhoon, Kensington, De Jeugd van Tegenwoordig en Dotan. Muse die weer ouderwets voetbal met de bal naar voren spelen. Pharrell was misschien niet op voorhand de gedroomde spits maar scoorde wel. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Ik denk dat we Jan Smeets zijn contract als coach van Pinkpop nog maar met vier jaar moeten verlengen.