Muziek
Review
The War On Drugs maakt hoge verwachtingen waar
Als de band opkomt gaat het zaallicht even aan. Zesduizend paar ogen vol verwachting doen zanger Adam Granduciel een “Wow” ontlokken. The War On Drugs is als band groter dan ze zelf denkt.
Concert van het jaar! Plaat van het jaar!
De superlatieven buitelen over elkaar heen na afloop van de twee concerten die The War On Drugs op 1 en 2 november in de AFAS Live hebben gegeven.
De concerten in Amsterdam waren de start van een uitgebreide Europese tour die de band naar aanleiding van het verschijnen van de vierde plaat, A Deeper Understanding, houdt.
Voor Nederland en België was de tour voorzichtig ingezet. Eén avond in de AFAS en één avond in Vorst Nationaal. Die kaarten waren echter binnen no time weg en snel werden er extra data voor en na de tour geplakt. Ook die bleken niet voldoende om aan de grote vraag naar tickets te voldoen. En dat eigenlijk op basis van de laatste twee albums van de band.
Die twee platen vormen ook de ruggengraat van de avond. Van de eerste twee platen wordt slechts één nummer in de set opgenomen.
Dat Adam Granduciel (echte naam: Adam Granofsky) een goed geheugen heeft blijkt wel als de band het enige nummer van de debuut plaat speelt. Voor Buenos Aires Beach begint, refereert ie aan het eerste optreden in Paradiso, 2008. “Dit is het enige nummer met meerdere akkoorden dat we toen speelden”.
Ik moet eerlijk bekennen dat mijn verwachtingen hoog waren. Red Eyes, Eyes To The Wind en Under The Pressure uit 2014 behoorden al tot mijn favoriete nummers en daar is eigenlijk het hele nieuwe album bij gekomen.
Het gebeurt niet vaak maar vanavond ben ik blij dat we, zoals gebruikelijk, alleen de eerste drie nummers mogen fotograferen. Ik kan niet wachten om daarna de zaal in te gaan en te genieten van de muziek zonder te hoeven werken.
En ik word niet teleurgesteld. Integendeel. Ik laat me meevoeren op de uitgesponnen nummers van The War On Drugs. Alles klopt vanavond. De band is gedreven, de stem van Adam zweeft door de zaal en de muziek is niet anders dan hypnotiserend op momenten.
Mijn ultieme moment valt tijdens het nummer Thinking Of A Place. Op de plaat is dit al elf minuten maar live lijkt de tijd stil te staan. Dit soort momenten wil je eigenlijk met iedereen die je kent delen.
Het kan niet anders zijn dat de The War On Drugs in de zomer van 2018 een hele grote festival band gaat worden. Mag dit alsjeblieft op een zwoele zomer avond de Alpha afsluiten op Lowlands?
En als je zelf een oordeel wilt vellen over dit concert dan kan dat. VPRO’s 3voor12 heeft de tweede avond opgenomen en gaat, na goedkeuring van de band, dit zo snel mogelijk uit zenden.
