Muziek
Review
Linkin Park – 20 juni Ziggo Dome
De energie die zanger Bennington en tweede zanger Mike Shinoda in de show steken vind ik nog steeds formidabel. Ik heb de band al een aantal keer gezien en dit pakt me nog steeds in. Zeker bij de wat heftigere nummers voel je het bijna fysiek.
Linkin Park is lief voor haar fans en op hun beurt zijn de fans weer heel lief voor Linkin Park.
Nog steeds, na 21 jaar, vult de band de Ziggo Dome met gemak. Misschien wordt het nieuwe album, One More Light, niet helemaal omarmd door de fans, maar er blijft nog voldoende oud materiaal over om een fijne rockshow neer te zetten.
Al vroeg in de middag staan er een paar duizend bezoekers voor de ingang. Een aantal ervan behoren tot de gelukkige 30 die voorafgaand aan de show een meet & greet met de band hebben. Allemaal hebben ze iets bij zich wat gesigneerd gaat worden.
Een uur voor de show wordt deze groep tot vlak bij de kleedkamers achter in de Ziggo Dome geleid.
Voor hun allemaal een eerste keer, aan de begeleider van de band te horen gebeurt dit dagelijks. Geroutineerd, maar niet verveeld, worden de fans geïnstrueerd. “Ga in een rij staan”, “geen foto’s nemen, die maken wij wel” en “raak ze niet aan”. Uit een deur die naar de kleedkamers leidt komen dan plotseling één voor één de leden van Linkin Park binnen. Ondanks dat ze dit duizenden malen hebben gedaan krijgt iedereen de aandacht. En een handtekening.
Deze band weet dat hun muziek voor fans heel veel betekent. Dat het ze soms door moeilijke periodes in hun leven helpt.
Daarna gaan we in vliegende vaart naar beneden, de zaal in, waar iets over 8 de show begint. Wat me als fotograaf meteen opvalt is dat de afstand van het podium tot de dranghekken heel klein is. Het is voor ons laveren tussen podium, hek en de security door.
Bij de meeste shows die ik in de Ziggo Dome zie is deze afstand een stuk groter. Maar omdat zanger Chester Bennington er van houdt zijn fans aan te kunnen raken is de afstand zo klein mogelijk. Daarom staat er ook wat meer security dan normaal.
Ik word deze avond regelmatig op mijn schouder getikt en gevraagd of ik alsjeblieft wil opzouten met mijn camera. Fans willen niets van hun favoriete band missen.
De energie die zanger Bennington en tweede zanger Mike Shinoda in de show steken vind ik nog steeds formidabel. Ik heb de band al een aantal keer gezien en dit pakt me nog steeds in. Zeker bij de wat heftigere nummers voel je het bijna fysiek. Nog even los van het zweet dat van Chesters gezicht druipt en af toe over ons heen sprayt.
Vanuit de zaal komt deze energie overigens net zo hard weer terug.
Aan het einde van de show komen alle bandleden ook nog even de catwalk op om handjes te schudden. Iemand uit het publiek verliest daarbij per ongeluk haar mobiel met bankpassen in een hoes. Die lijkt eenzaam achter te blijven op de catwalk. Maar daar is bassist Dave Farrell. Die loopt van het podium terug, pakt de mobiel op en geeft die keurig terug. Ook na een volle show blijft Linkin Park lief voor haar fans…
