Muziek

Ben Houdijk / 29/11/2017

Review

Rock ’n rolstoel met Marilyn Manson in het Klokgebouw

The Dope Show must go on. Ook met twee botbreuken.

Als op de eerste tonen van Revelation #12 het doek voor het podium wegvalt, zit Marilyn Manson pontificaal in een gothic rolstoel midden op het podium, omringt door grote rookwolken. In zijn linkerhand zijn kenmerkende boksbeugel-microfoon en met zijn rechterhand stuurt hij de rolstoel over het podium. The Show Must Go On.

Eind september breekt Marilyn Manson zijn been op twee plaatsen. Tijdens een optreden in New York klimt hij op een decorstuk (de twee pistolen achterop het podium) dat niet vastgezet blijkt te zijn. De metalen constructie valt boven op hem met als gevolg botbreuken in zijn been.

Na een maand rust te hebben gehouden beklimt, of eigenlijk berijdt Marilyn Manson begin november weer het podium. Zijn been nog steeds in een brace, wat zijn mobiliteit ernstig beperkt. Optreden blijft natuurlijk mensenwerk en Rock ’n Roll is geen musical, waar de hoofdrol net zo makkelijk door iemand anders kan worden ingevuld.

Het gebeurt vaker. In de zomer van 2015 breekt Dave Grohl van de Foo Fighters zijn enkel na een val van het podium. Als de band later dat jaar in de Ziggo Dome speelt zit Dave op een grote, uit gitaren gemaakte troon. En dat is jammer, want je wilt hem toch over het podium zien rennen.

Marilyn lost het anders op. Hij wisselt twee verschillende rolstoelen af met een brancard en staat af en toe op eigen kracht bij de microfoon, waarbij zijn been op een standaard rust. Achter hem staan twee verplegers in uniform die hem ondersteunen als dat nodig is en die hem van andere outfits voorzien. Het maakt van de nood een deugd. Alsof hij net is opgenomen in een psychiatrische inrichting. Het geeft nog enige dynamiek aan het optreden.

Want eerlijk is eerlijk, tijdens een Marilyn Manson show hangt er altijd een soort van spanning op het podium. Hij loopt rond als een gekooide tijger, zoekt het publiek op en geeft je het gevoel dat je nooit helemaal zeker weet of ie je niet aanvliegt. Alsof je in een rollercoaster zit, je weet dat het karretje niet uit de bocht vliegt maar toch… het zal maar gebeuren. Dat zit er vanavond niet in.

Gelukkig blijven de classics overeind. mOBSCENE, The Dope Show, Disposable Teens en als afsluiter The Beautiful People wat nog steeds een kraker van jewelste is. Toch loop ik naar buiten met het gevoel dat ik betere optredens van Marilyn Manson heb gezien. Maar hé, het blijft mensenwerk.