Muziek
De magie van Florence + The Machine in Ahoy
“We’re not making video’s tonight, we’re making an experience!”
Het is weer even wat anders, want zo vaak kom ik niet meer in Rotterdam Ahoy voor concerten. Maar omdat Nicki Minaj de Ziggo Dome vanavond bezet houdt, loop ik de Ahoy Arena weer eens binnen. Een uitverkochte zaal wacht op Florence + the Machine, de band rondom zangeres Florence Welch.
De maand maart stond in het teken van de Europese deel van hun High As Hopes tour, waarvan Rotterdam het laatste concert is voordat ze een break nemen van ruim een maand. In mei en juni gaat de tour verder in Amerika en in de zomer zijn ze weer terug voor de Europese festivals, waaronder Rock Werchter. Een pittig schema.
Voor ik Ahoy binnen loop zie ik op het backstage parkeerterrein dertien grote vrachtwagens en vier tourbussen staan wachten op het einde van de show. Een armada aan transportmiddelen die je niet één twee drie koppelt aan de artiest die vanavond hier gaat optreden. Eenmaal binnen zie ik wel waar al die vrachtwagens voor nodig zijn. Een groot op maat gemaakt houten podium vult de vloer van de zaal. Mooi golvende organische vormen bieden voldoende plek voor de grote band van acht bandleden. Het biedt ook voldoende ruimte voor de bewegelijke Florence.
Het eerste nummer begint ze vrij statisch voor een met jute omwikkelt statief, maar dat houdt ze maar tot halverwege het nummer vol. Wild bewegend danst ze over het podium, haar haren golven achter haar aan. Zo ken ik Florence Welch weer. Ze laat geen meter van het grote podium ongebruikt. En dit is het nog maar het begin van de show. Later zal ze het podium nog afstappen om langs de barrièrs en in de zaal te dansen. Zoals altijd op blote voeten… Het is een feest om haar te mogen fotograferen.
Ondanks de enorme fysieke inspanning die ze levert blijft ze zuiver zingen met haar karakteristieke stemgeluid. Ondersteund door haar fantastische band. Een groot deel van de set (zeven tracks) bestaat uit nummers van het laatste album High as Hopes. Gelukkig ook de net uitgekomen single Moderation die wellicht alweer een nieuwe plaat aankondigt.
Florence mag dan wel een tijdje van huis zijn nu, maar het hele Britse gedoe rondom de Brexit zit haar toch dwars. “It’s a bit tricky at home. Some of us are English but we all feel European.” Wat haar ook dwars zit is het continue filmen van haar concert. Middenin Dog Days Are Over legt ze haar band stil en vraagt ze het publiek om hun telefoons op te bergen. “We’re not making video’s tonight, we’re making an experience!” om er heel beslist aan toe te voegen: “Put the fucking phone down.” Het werkt. Al is het maar voor het restant van het nummer. Eerlijk gezegd snap ik het wel. Een Florence + The Machine concert is toch altijd een magische avond en dat wil je echt meemaken.
Eén van mijn favoriete nummers Shake it Out is bewaard als uitsmijter van de avond en net als 15.999 andere bezoekers zing ik uit volle borst mee. Ik loop dan wel niet op blote voeten zoals Florence, maar een beetje zwevend loop ik toch wel naar buiten.
