Muziek
Island | Palace | 23-03-2017 | Paard van Troje
Terwijl de mannen van Island nog opbouwen herkennen ze een enthousiaste bezoeker van het optreden in Paradiso de vorige avond. Tot zijn grote genoegen geven de bandleden hem ‘de boks’. De vier jonge bandleden zijn Jack Reader op gitaar, James Wolfe op bas, Toby Richards op drums en Rollo Doherty speelt gitaar en verzorgt de zang.
Hun muziekstijl is in het hokje indie te plaatsen maar heeft ook een eigen geluid, het is sterk, zacht en vloeiend en voorzien van prachtige teksten die zich makkelijk laten meezingen. Het rauwe randje in de stem van Rollo komt oprecht over en maakt de teksten doorleefd.
Er is onderling en met het publiek veel interactie en de band heeft er duidelijk plezier in. Ze zetten in met het nummer ‘Dreaming of’, het tweede nummer kondigt Rollo even verkeerd aan maar spelen vervolgens ‘Come with me’ met verve. Ze zijn gecharmeerd van de zeer uitbundig dansende en meezingende man uit het publiek en proosten met hem.
Tussen de nummers ‘I’ve been searching’ en ‘All I ever say’ kondigen ze aan eind april voor een tweede keer Den Haag te bezoeken en wel voor The Life I Live Festival. ‘Stargazer’, ‘Feels like Air’ volgen en met ‘Spotless Mind” sluiten ze hun set af.
Daarmee zijn ze echter nog niet één, twee, drie van het podium af. Zij bouwen af en op en soundchecken voor Palace. Hoeveel support kan je als support act geven…
De vier vrienden Rupert Turner (gitaar), Will Dorey (bas), Matt Hodges (drums) en frontman Leo Wyndham (gitaar/zang) vormen samen Palace en maken alternatieve bluesy indierock. Dromerige gitaarpop zonder grootse climaxen maar juist langzaam opgebouwd met kleine en subtiele nuances.
Ze openen zonder aankondiging met het nummer ‘Have Faith’ en ook met het volgende nummer ‘Kiloran’ laten de heren de muziek voor zich spreken en lijken zij zelf een beetje schuchter. De extatische fan weet de ‘stilte’ te doorbreken en weet Leo’s hart en ook zijn mond te openen. Aangemoedigd door de aandacht van de frontman zet hij nog een tandje bij en danst nog onstuimiger. Zeker als ‘Tomahawk’ aan hem wordt opgedragen.
Het enthousiasme van de man werkt aanstekelijk op zowel de band als het overige publiek. Palace krijgt flink applaus bij de aankondiging van hun komende optredens in Nederland: London Calling en Lowlands.
Van hun EP ‘Chase de light’ spelen ze ‘Head above the water’ en van de EP ‘Lost in the Night’; ‘I want what you got’ en de hit ‘Veins’. Van hun LP “So Long Forever” spelen ze de tracks ‘Break the silence’, ‘Holy Smoke”, ‘It’s over’ om, als toegift, ‘Bitter’ te spelen.
Hoewel de laatste song zich qua muziek en tekst (Why am I bitter, bitter, bitter?) niet echt leent voor een euforisch eind met publiekparticipatie is dit juist wat ze doen. De aanvankelijke verlegenheid is verdwenen en ze nodigen de enthousiasteling en een paar andere fans het podium op. Die, net als veel anderen, na afloop gelukzalig huiswaarts gaan.
