Muziek

Symfonica in Rosso laat Simply Red gloeien

Een volle Ziggo Dome vermaakte zich goed bij dit feest van herkenning.

Niemand haalt het bij Marco Borsato. Hij was de eerste hoofdact van Symfonica in Rosso, deed het daarna nog eens elf keer dunnetjes over in Ziggo Dome (2015) en tien keer achter elkaar in GelreDome (2006). Dat record is door niemand te verbreken. Maar Marco Borsato kan nu eenmaal niet elk jaar de hoofdact van het evenement zijn, en dat is misschien maar goed ook. Al die verschillende sterren die na hem kwamen – van Anouk tot aan Lionel Richie – maken van Symfonica een net zo een bijzondere editie van Symfonica in Rosso van.

Dit jaar viel de keus op Simply Red, de band die in 2015 nog met een reünietour Ziggo Dome aandeed en de weg naar Amsterdam nog kende. De band rond zanger Mick Hucknall draait inmiddels alweer 34 jaar mee en heeft een flink rijtje hits om uit te putten. Ik ben vooral een fan van hun wat oudere werk. Money’s to tight to mention, Something got me started en Stars vind ik nog steeds te gekke nummers. Ik val wel voor die soul/funk feel in hun muziek.

Het fenomeen Symfonica in Rosso is meer dan een headliner op het podium. Een grote rol is weggelegd voor het orkest van violist Guido van Dieteren, Guido’s Orchestra. Alle nummers van de artiest van dienst worden door het orkest zorgvuldig gearrangeerd en in een nieuw jasje gestoken. Een rijk georkestreerd jasje. De opening van de avond zet meteen de toon. Ruim zeven minuten mag het orkest los gaan op hoogtepunten van de vorige edities.

Daarnaast is er steevast plaats voor een enorm aangekleed podium. Zoals gebruikelijk mogen de fotografen de eerste drie nummers tegen het podium aanstaan, maar ik kom al snel tot de conclusie dat dit de grootsheid van de productie geen recht doet.

Grote lichtgevende armen meanderen Ziggo Dome in. De hoeveelheid spots die op het podium hangen is gigantisch. De ware omvang van dit podium merk je eigenlijk pas als je achterin de zaal staat. De grote LED-schermen zorgen ervoor dat waar je ook bent de show goed is te zien en te volgen.

En als kers op de taart is er plaats gemaakt voor een bescheiden rijtje gastartiesten.
KT Tunstall heeft haar, naar eigen zeggen “Simply Red”-gitaar meegenomen en mag haar twee grootste hits spelen. Glennis Grace en Ruben Hein doen vooral een paar covers. Na deze onderbreking komt Simply Red, of eigenlijk vooral zanger Mick Hucknall, weer terug op het podium om de avond af te maken.

De in een smoking gestoken Mick waagt zich ook nog aan een aantal Frank Sinatra-stukken, wat natuurlijk bijna een must als je voor zo’n groot orkest mag staan. Toch profiteren niet alle nummers van deze uitgebreide orkestratie. Waar het orkest zich vooral in de ballads prima manifesteert, worden de wat meer uptempo nummers wat log. Maar dat is een vooral een persoonlijke smaakkwestie. De volle Ziggo Dome vermaakt zichzelf goed bij dit feest der herkenning.