Ruige Renners in Rosmalen

Het zand vliegt je soms om de oren, het gekraak van de fietsen en het gehijg van de renners is heel dichtbij en om je heen hoor je de aanmoedigingen van de vele fans van het EK Veldrijden.

Ik houd van sport en zeker ook van wielrennen. Al is mijn sportliefde vooral passief. Niets is voor mij meer ontspannend dan op een zondagmiddag vanaf de bank naar een wedstrijd te kijken. Of dat nu voetbal, hockey, schaatsen, waterpolo of wielrennen is. Zeker voor de beoefenaars van deze laatste categorie heb ik een grenzeloze bewondering. Het afzien of zelfs lijden van een wielrenner gaat mijn verstand te boven. Een Touretappe van 220 km of baanwielrenners die zich het snot uit de neus trappen tijdens een zesdaagse koers, ik vind het ongelofelijke prestaties. En dan is er nog de categorie Cyclocross ofwel Veldrijden; een vreemde combinatie van hard rijden, over obstakels springen en door mul zand ploeteren. Gehouden in de wintertijd dus de meeste keren komen er levende moddermannen en vrouwen over de eindstreep. Vanaf mijn lekker warme aangename bank kijk ik daar graag naar.

Sinds 2003 wordt er een Europees Kampioenschap veldrijden georganiseerd. Dit is een meerdaags evenement waarin in verschillende categorieën wordt gefietst. De zondag is dan wel de belangrijkste dag waar naast de veelbelovende renners (de aanstormende talenten) ook de profs de baan op komen. Het evenement zelf lijkt in de basis wel wat op een festival. Een groot stuk weiland komt vol te staan met standjes (van de nieuwste fietsen bijvoorbeeld), er wordt bier en eten verkocht, er is een VIP dorp, her en der staan grote tv-schermen en je moet er een kaartje voor kopen.

De helden staan echter niet op een aantal podia (op het erepodium na dan) maar hebben een kilometers lang parcours als podium. Een baan die vanaf de start tot de finish als een lang lint door het gebied is gelegd. Met obstakels als schansen, stukken zand en natuurlijk het parcours door het bos waar het echt op de stuurmanskunst aankomt.

Als bezoeker kun je dan ook prima rondlopen en een mooi plekje zoeken. Ondanks dat er duizenden mensen rondlopen kun je altijd wel ergens iets vinden met prima zicht op de baan. En zo heel dicht op de helden van het veldrijden komen. Ik moet toegeven, dat geeft toch wel een heel andere beleving dan naar een tv scherm kijken. Natuurlijk is het wel even wennen dat je niet de hele race van dichtbij kunt volgen zoals op tv. Als de renners eenmaal voorbij zijn is het wachten tot er weer een ronde wordt volgemaakt. Maar daar wordt prima in voorzien door op het terrein op strategische plekken grote schermen neer te zetten waarbij je toch kunt meekijken.

Deze zondag had ik een beetje geluk. Niet alleen doordat het weer uitstekend was voor november maar ook omdat er bij zowel de mannen (Matthieu van der Poel) als bij de vrouwen (Annemarie Worst) een Nederlandse winnaar was. Bij de vrouwen kleurden Marianne Vos (zilver) en Denise Betsema (brons) het erepodium compleet oranje. Dat geeft toch net even een extra leuk tintje aan het geheel.